Το σχέδιο είναι απλό γι’ αυτό άκρως γερμανικό: παίρνεις μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου, που ούτως ή άλλως τη θεωρείς ως παρασιτικά διαβιούσα. Ας πούμε την Ελλάδα. Εκεί εφαρμόζεις ένα πρωτότυπο σχέδιο. Εξαθλιώνοντας – όπως ήδη κάνουν βίαια τα νέα μέτρα – το λαό της, δημιουργείς τις προϋποθέσεις να αποδεχθεί με μεγάλη ευκολία (σχεδόν ως μάννα εξ ουρανό) τις επενδύσείς σου. Αυτές όμως θα έλθουν χωρίς τις «περιττές» δεσμεύσεις που τα συνδικάτα και το κράτος πρόνοιας της χώρας έχουν κτίσει εδώ και 70 χρόνια.

Για παράδειγμα, ο μέσος μισθός θα έχει πέσει από τα 800 ευρώ, στα επίπεδα των 400 ευρώ. Παράλληλα μέσω ζωνών ελαστικής εργασίας, θα παρέχονται εργασιακές ευκολίες επιπέδου Καμπότζης. Μέσω αυτών των διευκολύνσεων κι αφού η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε μια χώρα αντίστοιχη της Ουγγαρίας ή της Βουλγαρίας δέκα περίπου χρόνια μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η χώρα μας θα προσελκύσει τελικά επενδύσεις. Εδώ θα παράγονται τα μελλοντικά Mercedes ή θα εγκατασταθούν οι επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εδώ όμως θα δημιουργηθεί και μια νέα γενιά Ελλήνων.

Το εγχώριο προλεταριάτο θα ζει με τα στοιχειώδη. Ένα ζευγάρι θα καλείται να επιβιώνει με 600 ευρώ το μήνα. Δεν θα έχει πρόσβαση σε όλο το φάσμα της κατανάλωσης αλλά μονάχα στα προϊόντα τύπου Lidl ή σε τρόφιμα β’ διαλογής. Για περίθαλψη, καλό θα ήταν να κοιτάξουμε προς Αμερική μεριά. Αν έχεις λεφτά, έχει καλώς. Ειδάλλως…

Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα μοιάσει με την γκρίζα Βρετανία της Θάτσερ. Θα δούμε τις γνωστές εικόνες βίας στα εργατικά προάστια, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα ριζοσπαστικοποιηθεί, όχι όμως προς τη μεριά του …mainstream όπως εξελίσσεται ΛΑΟΣ ή του ΚΚΕ, αλλά προς τη Χρυσή Αυγή ή τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όταν όμως το σχέδιο αυτό επιτύχει τον – οικονομικό κυρίως – στόχο του, η Ελλάδα θα είναι το παράδειγμα που θα ακολουθηθεί και σε άλλες «άτακτες» χώρες που ήδη ετοιμάζονται για κατάρρευση. Την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Γιατί οι πάντοτε επιθετικοί Γερμανοί, που θέλουν ρεβάνς για τις απανωτές τους ήττες έχουν έναν στόχο. Τη δημιουργία μιας νέας Κίνας, μιας τεράστιας παραγωγικής περιοχής στο νότο της Ευρώπης που στόχο θα έχει να γίνει το μεγάλο τους και με χαμηλό εργατικό κόστος, εργοστάσιο. Γιατί να τρέχουν στην Κίνα η οποία και μακριά είναι και προβάλλει ολοένα περισσότερο ως απειλή και να μην κάνουν Κίνα την Ευρώπη;

Όσοι λοιπόν πολιτικοί φωστήρες από τη χώρα μας συναινούν σε αυτά τα σχέδια καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν. Διότι η ιστορία δεν χωρά νέους Κουίσλινγκ.


ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=148855