Θα πρέπει ίσως να ξεκαθαρίσουμε κάτι, ακόμη και στους ίδιους τους πρωταγωνιστές των πολιτικών εξελίξεων. Αυτή τη στιγμή δεν φτιάχνεται μια κυβέρνηση ΝΔ, ούτε μια κυβέρνηση ΠαΣοΚ, ούτε μια κυβέρνηση ΔΗΜΑΡ - και σίγουρα δεν φτιάχνεται μια κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ, με συνιστώσες τη ΝΔ, το ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Αυτή τη στιγμή δεν φτιάχνεται μια κυβέρνηση Σαμαρά, ούτε μια κυβέρνηση Βενιζέλου, ούτε μια κυβέρνηση Κουβέλη. Και πάντως δεν φτιάχνεται κυβέρνηση που θα λειτουργεί υπό την εποπτεία κάποιας «Διοικούσας Επιτροπής Πολιτικών Αρχηγών».

Φτιάχνουμε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», όπως την αποκάλεσε ο Σαμαράς. Ή «εθνικής συνευθύνης», όπως την είπε ο Βενιζέλος. Ή μια «Εθνική Ελλάδος», όπως μου αρέσει να τη γράφω εγώ.

Η οποία για να υπάρξει και να επιτύχει χρειάζεται μια βασική προϋπόθεση: να μην ανήκει σε κανέναν αλλά σε όλους. Να μην ταυτίζεται με κανέναν: ούτε με τα κόμματα που τη συγκροτούν ούτε με τους πολιτικούς αρχηγούς που θα τη συμφωνήσουν. Αλλά να λειτουργήσει ως μια ξεχωριστή και σχετικά αυτόνομη οντότητα. Διαφορετικά, η αποτυχία της είναι μόνο θέμα χρόνου.

Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει κουλτούρα κυβερνητικών συνεργασιών. Η περίπτωση της κυβέρνησης Παπαδήμου λειτούργησε περίπου ως θερμοκήπιο, με κάποιες θετικές και κάποιες αρνητικές πλευρές.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι αρχηγοί και τα κόμματα καλούνται τώρα (εξ ανάγκης και σε κατάσταση ανάγκης) να διαμορφώσουν αυτή την κουλτούρα συνεργασίας που τους λείπει - ελπίζω απλώς με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον τόπο...

Κακώς, λοιπόν, οι νεοδημοκράτες σπεύδουν να ράψουν υπουργικά κοστούμια. Κακώς οι πασόκοι τσακώνονται ποιος θα πάει ή δεν θα πάει. Κακώς οι αριστεροί τρομάζουν μπροστά στις «κακές παρέες» που θα αναγκαστούν να κάνουν στα κυβερνητικά έδρανα. Όλα αυτά, τα προσωπικά και τα κομματικά, είναι τραγικά δευτερεύοντα μπροστά στην κρισιμότητα των περιστάσεων και τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Διότι τα πράγματα είναι απλά. Χρειάζεται μια προγραμματική συμφωνία απαραιτήτως. Χρειάζεται ένα πολιτικό σχέδιο αναμφισβήτητα. Χρειάζονται όμως και φερέγγυα, αξιόπιστα και ικανά πρόσωπα για να τα υλοποιήσουν. Όπου και αν ανήκουν αυτά τα πρόσωπα. Όπου και αν βρίσκονται. Από όπου και αν προέρχονται. Είτε εξελέγησαν βουλευτές είτε όχι. Είτε είναι επαγγελματίες πολιτικοί είτε καταξιωμένοι επαγγελματίες.

Αλλά με μια υψηλή αίσθηση δημοσίου καθήκοντος. Και με αποδεδειγμένη απέχθεια στις μικροκομματικές συμπεριφορές και στις παλαιοκομματικές συνήθειες. Σε όσα, δηλαδή, κατέστρεψαν τη χώρα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πώς θα κρατήσουμε την Εθνική Ελλάδος μακριά από την κομματική σαβούρα. Εστω για να αισθανθεί ο απλός πολίτης ότι επιτέλους κάτι αλλάζει..

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4731177