Διάβαζα χθες το απόγευμα την ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την νέα κυβέρνηση και θυμήθηκα τη δεκαετία που πέρασα καλύπτοντας το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. 

Κάθε χρόνο λοιπόν , που η εκάστοτε κυβέρνηση κατέθετε τον Προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης επαναλάμβαναν μονότονα τα ίδια και τα ίδια. Κι ας μην ήταν γνωστή τότε στην Ελλάδα η μέθοδος του... copy paste!

Ο μεν υπουργός και συντάκτης του Προϋπολογισμού τον έβλεπε «αναπτυξιακό», «φιλόδοξο», «ρεαλιστικό» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Η δε αντιπολίτευση τον χαρακτήριζε μονίμως «φορομπηχτικό», «ανειλικρινή», «αντιαναπτυξιακό» και τα συμπαρομαρτούντα .

Ήταν τόσο συνηθισμένη και τόσο κουραστική αυτή η επανάληψη κάθε χρόνο που θυμάμαι ότι συζητούσαμε με συναδέλφους ότι θα μπορούσαμε να γράψουμε τα κομμάτια μας πριν τους ακούσουμε, αντιγράφοντας τα περσινά και αλλάζοντας απλώς τα ονόματα των υπουργών, των βουλευτών και των κομμάτων.

Κάτι τέτοιο μου έφερε στο νου η ανακοίνωση του κ. Σκουρλέτη για την νέα κυβέρνηση. Μίλησε λοιπόν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση με «σαφή συντηρητικά χαρακτηριστικά με κορμό της δυνάμεις που ευθύνονται για την υπηρέτηση των πιο ακραίων αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που γνώρισε ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες». Είπε επίσης ο κ. Σκουρλέτης ότι «οι πολιτικοί συσχετισμοί εντός της κυβέρνησης δεν πείθουν ότι είναι ικανή και διατεθειμένη να αγωνιστεί για μια επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης» και πολλά ακόμα για τους αγώνες που θα κάνει το κόμμα του για να ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές.

Κι όλα αυτά, πριν ανακοινωθούν τα ονόματα των νέων υπουργών, πριν μάθουμε τις αρμοδιότητες του καθενός, πριν καν ορκιστεί το νέο σχήμα. Ποιος άραγε ήταν ο λόγος αυτής της εσπευσμένης ανακοίνωσης; Κεκτημένη ταχύτητα από την εκλογική αντιπαράθεση; Μήνυμα ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να αφήσει την νέα κυβέρνηση σε χλωρό κλαρί ακόμα κι αν δεν υπάρχει πολύ σημαντική αφορμή; Άγχος και ανησυχία μη τυχόν και δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ με κάποιο τρόπο στα δελτία των οκτώ και στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας; Ή απλώς, μία από τα ίδια στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις τις εκάστοτε κυβερνήσεις στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά;

Ότι από όλα αυτά κι αν ισχύει, o τρόπος με τον οποίο αποφάσισε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβα τζενεράλε στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να δείχνει μαχητικός αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι είναι και ο πιο υπεύθυνος.

Όσο για το πόσο αποτελεσματικός μπορεί να αποδειχθεί, αυτό μένει να το δείξει ο χρόνος.