Του Σεραφείμ Κοτρώτσου

Tον περασμένο Απρίλιο, στην Ουάσιγκτον, οι Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Τζακ Λιου παραλίγο να «πιαστούν στα χέρια» όταν ο δεύτερος μέμφθηκε την εμμονική δημοσιονομική πολιτική των Γερμανών στην ευρωζώνη.

Ο σκληρός -και αμφισβητούμενος ως προς την πίστη του στο ευρώ- προτεστάντης από το Φράιμπουργκ δεν έχει καμία ιδεολογική συγγένεια με τον απόφοιτο του Χάρβαρντ, επιτυχημένο νομικό, διευθυντή προσωπικού στον Λευκό Οίκο και για μια αρκετά μεγάλη περίοδο μεγαλοστέλεχος της Citigroup.

Σήμερα, όμως, εκπροσωπούν δύο διαμετρικά αντίθετες οικονομικές σχολές σκέψης: αυτή του Βερολίνου, που εφαρμόζει ασφυκτικές πολιτικές λιτότητας, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε, ανατροφοδοτούν το σπιράλ της ύφεσης και κρατούν επί τρία χρόνια σε αστάθεια την ευρωζώνη (άρα και το δολάριο), και εκείνη του Ομπάμα και του Μπερνάνκι, που «κόβει χρήμα», ενισχύει τη ζήτηση και την κατανάλωση, δημιουργεί «δουλειές» και θέσεις εργασίας, αδιαφορώντας ενίοτε για τα ελλείμματα.

Ο πρώτος αναχώρησε την Πέμπτη από την Αθήνα. Ο δεύτερος φθάνει σήμερα. Αμφοτέρων οι επισκέψεις διαθέτουν μείζονες συμβολισμούς για την ελληνική κρίση, που είναι προ πολλού πειραματικό εργαστήριο μιας ευρύτερης και πολύ πιο επικίνδυνης διεθνούς κρίσης.

Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν κρύβει το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα και την ανάγκη να αλλάξει εδώ το γερμανικό προτεσταντικό μοντέλο ως αφετηρία μιας γενικότερης μεταστροφής. Η Μέρκελ θα επιμείνει μέχρι τέλους, όπως άλλωστε απέδειξαν οι δηλώσεις αποκήρυξης των προθέσεων «κουρέματος» του ελληνικού χρέους.

Ανάμεσα στους δύο βρίσκεται η κυβέρνηση Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται υπό την επιρροή του Βερολίνου, αλλά ταξιδεύει (στις 8 Αυγούστου) στην Ουάσιγκτον. Και αργά ή γρήγορα πρέπει να επιλέξει πλευρά. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι εφ’ όρου ζωής πεδίο δοκιμών...

ΠΗΓΗ: REAL
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=2340&id=249119