Του Αντώνη Καρακούση

Εξελισσόμενη εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια η βαριά κρίση, που βασανίζει τη χώρα και τους πολίτες της, απέδωσε άπειρα γεγονότα, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Αν κοιτάξει κανείς πίσω θα δει ότι ο χρόνος υπήρξε πολύ πυκνός, πλήρης ανατροπών και καταστροφών. Εισοδήματα μειώθηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν, δραστηριότητες υποχώρησαν, αποταμιεύσεις μιας ζωής εξαυλώθηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν και το κυριότερο κλονίσθηκαν οι βεβαιότητες του ομαλού βίου, της ειρηνικής και αδιατάρακτης ζωής.

Και όλα αυτά συνέβησαν εν μέσω συγκρούσεων και αναστατώσεων. Οι αντιδράσεις ήταν σφοδρές, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η αμφισβήτηση γιγαντώθηκε, η χώρα βρέθηκε πολλές φορές στα πρόθυρα γενικευμένης εξέγερσης. Τυχαία γεγονότα απέτρεψαν κάποιες φορές την εισβολή στο Κοινοβούλιο και την απόλυτη διάλυση. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα περιέπεσε βαθμιαία σε καθεστώς ανυποληψίας, η πίστη του λαού κλονίσθηκε και τα μεγάλα κόμματα είδαν τα ποσοστά τους στα Τάρταρα.

Χρειάσθηκαν μια κυβέρνηση συνεργασίας με τεχνοκράτη πρωθυπουργό, δύο εκλογικές αναμετρήσεις πέρσι το καλοκαίρι και αταίριαστες συμπράξεις στη συνέχεια προκειμένου να διαμορφωθούν νέες ισορροπίες, να κυβερνηθεί έστω υποτυπωδώς ο τόπος και να αποφύγει η Ελλάδα λύσεις απόλυτης καταστροφής. Σήμερα μπορεί να πει κανείς ότι ο κίνδυνος της απόλυτης καταστροφής έχει αποσοβηθεί. Η χώρα έχει βρει ένα δρόμο - δύσκολο και ανηφορικό είναι αλήθεια - και πορεύεται. Και μπορεί να ελπίζει ότι θα βρει κάποια στιγμή διέξοδο.

Κακά τα ψέματα όμως. Η επίδραση της κρίσης υπήρξε καταλυτική σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Τέσσερα χρόνια μετά κανείς δεν νοιώθει ασφαλής, είτε είναι εργαζόμενος, είτε αυτοαπασχολούμενος, είτε παραγωγός, είτε έμπορος, είτε επιχειρηματίας. Ούτε οι «προνομιούχοι» μέχρι πρότινος δημόσιοι υπάλληλοι νοιώθουν πλέον ασφαλείς και σίγουροι ότι το κράτος εγγυάται τη θέση και το μισθό τους.

Είναι αυτή μια νέα συνθήκη για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τη νέα κατάσταση. Οι πολίτες ξέρουν πια ότι το παλαιό κράτος έσβησε, ότι για τα επόμενα πολλά χρόνια δεν θα έχει και δεν θα δύναται να προσφέρει αφειδώς εισοδήματα ή να ικανοποιεί αιτήματα και ανάγκες. Και έναντι αυτής της προοπτικής προσαρμόζονται αναλόγως.

Οι Έλληνες αντιδρούν πλέον στην κρίση. Αυτοπεριορίζονται, εξορθολογίζουν τις δαπάνες και την κατανάλωση, ιεραρχούν τις ανάγκες τους και το κυριότερο δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε νέα πράγματα, ξεπερνώντας σταδιακά το κύμα της μοιρολατρίας που κυριάρχησε αρχικώς. Η αντίδραση αυτή - φανερή παντού στ' αστικά κέντρα και στην περιφέρεια - σχεδόν προδικάζει και τη συνέχεια. Η Ελλάδα θα βγει καλύτερη και δυνατότερη από την κρίση. Όσο κι αν αυτή η εκτίμηση προκαλεί κάποιους μπορεί να υποστηριχθεί ,γιατί απλούστατα προκύπτει από τη στάση της πλειονότητας του ελληνικού λαού. Όσοι δεν τη βλέπουν μάλλον ζουν σε άλλη χώρα.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=523429