.png "English"){kind=small}
Όσοι γνωρίζουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη πολιτική προσωπικότητα. Διαθέτει υψηλό δείκτη ευφυΐας, αλλά ακόμη υψηλότερο βαθμό αυτοπεποίθησης που ενίοτε τον παρασέρνει σε μοιραία ολισθήματα. Σε αντίθεση, όμως, με τον Θεόδωρο Πάγκαλο, που επίσης διαθέτει τα ίδια χαρακτηριστικά, δεν προκαλεί την κοινωνία, ειδικεύεται στο επικοινωνιακό «μασάζ» και ταυτόχρονα μοιάζει να κατανοεί τα λάθη του παρελθόντος και να αποφεύγει την επανάληψή τους.ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ πίσω από την ανάληψη μιας (φαινομενικά τουλάχιστον) «αποστολής αυτοκτονίας» από τον τέως υπουργό Αμυνας είναι σχετικά απλό. Ο Ευ. Βενιζέλος θεώρησε (1) ότι αν αρνηθεί την πρόταση μπορεί να θεωρηθεί «ρίψασπις» και το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, που συντηρεί τους γνωστούς μηχανισμούς προπαγάνδας, δεν θα δυσκολευθεί καθόλου να του φιλοτεχνήσει το ανάλογο προφίλ, (2) ότι χειρότερες επιδόσεις από αυτές του Γιώργου Παπακωνσταντίνου δεν μπορούν εξ ορισμού να υπάρξουν και (3) ότι αν καταφέρει να ανακόψει, έστω και προσωρινά, τον κατήφορο της ελληνικής οικονομίας προς την καταστροφή, θα πιστωθεί κέρδος στη συνείδηση της κοινής γνώμης και θα ανοίξει το δρόμο για τη διαδοχή του πολιτικά «τελειωμένου» Γιώργου Παπανδρέου. Ετσι απλά το αποφάσισε ο Ευ. Βενιζέλος. Και ένας τέταρτος λόγος που τον έκανε να επωμιστεί το ρόλο του… διασώστη είναι, όπως προαναφέραμε, η τεράστια εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του
ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ 24ωρα, ο Ευ. Βενιζέλος είδε, κατά τη λαϊκή ρήση, τον… Χριστό φαντάρο. Και άρχισε να συνειδητοποιεί ότι, ακόμη και ο Χουντίνι της οικονομικής επιστήμης να ήταν, δεν θα μπορούσε να ανακόψει τη διεύρυνση της τρύπας στα ελλείμματα της μισοπεθαμένης ελληνικής οικονομίας.
ΣΤΙΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΟΥ με τους Ευρωπαίους εταίρους, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατάλαβε και κάτι άλλο. Οτι πολύ δύσκολα θα τους πείσει να χαλαρώσουν τις απαιτήσεις τους για τη νέα φορολογική αφαίμαξη που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, αλλά και για την ταχύτατη προώθηση των αποκρατικοποιήσεων με τη μορφή εκποίησης σε συνθήκες ταμειακού πανικού. Ο Ευ. Βενιζέλος πίστεψε προς στιγμήν ότι θα έχει μια μικρή πίστωση χρόνου, όπως αυτή που απολαμβάνει στο εσωτερικό. Λάθος εκτίμηση. Γιατί οι πιστωτές θεωρούν πως τώρα ήρθε η ώρα να εκβιάσουν και δεν τους ενδιαφέρει αν απέναντί τους έχουν τον Γιώργο, τον Βαγγέλη ή τον… Πάπα της Ρώμης.
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ του υπουργού Οικονομικών επιτείνεται, καθώς δεν έχει και από την Αθήνα το πράσινο φως για να επιστρέψει με τη σειρά του τον εκβιασμό. Ο Ευ. Βενιζέλος είναι μεθοδικός διαπραγματευτής και το απέδειξε όταν κέρδισε έναντι της Κομισιόν την υπόθεση του ελληνικού εμπάργκο προς τα Σκόπια. Και να ήθελε όμως να αντισταθεί, τα χέρια του είναι δεμένα. Γιατί είναι εγκλωβισμένος στο παρελθόν της διαπραγματευτικής ανυπαρξίας του Γ. Παπανδρέου που οδήγησε στο πρώτο Μνημόνιο και στην άνευ όρων παράδοση της ελληνικής οικονομίας στους δανειστές.
ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ μόνο μέρες από την ανάληψη των νέων καθηκόντων του, ο Ευ. Βενιζέλος υποχρεώθηκε σε άτεχνες κυβιστήσεις. Τώρα στην κυριολεξία τρέχει και δεν φτάνει για να προσθέσει μέτρα, ακόμη πιο επώδυνα και επαχθή από αυτά που είχε «αφαιρέσει» αυθαίρετα ο Γ. Παπακωνσταντίνου, μήπως και χρυσώσει το χάπι στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Του Γιώργου Χαρβαλιά
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
0 σχόλια