.png "English"){kind=small}
Για πολλούς ανθρώπους το φετινό καλοκαίρι έχει τελειώσει πριν καλά καλά αρχίσει. Ανεργία, χρέη, εργασιακές ισορροπίες τρόμου στον ιδιωτικό τομέα. Ξεβολέματα, περικοπές, κουβέντες για άρση της μονιμότητας και ημιαπολύσεις στο Δημόσιο.
Βαθύ και απρόβλεπτο το χρονικό τούνελ του Μεσοπρόθεσμου, ενώ πάνω από τις ιδρωμένες κεφαλές των απλών πολιτών γυαλίζουν οι λεπίδες των εφαρμοστικών νόμων.
ΟΧΙ πως δεν θα καταναλωθούν φέτος ούζα και παγωμένες μπίρες, όχι πως δεν θα μυρίσουν τ' αρμυρίκια στις ακτές και οι λυγαριές στους κάμπους, όχι πως δεν θα πάνε ρευματοπαθείς στα λουτρά και νέοι-γέροι στις παραλίες. Αλλωστε και σε πολύ χειρότερα χρόνια οι άνθρωποι, όταν ερχόταν ο καιρός, «μετέβαινον εις το κολύμβημα», όπως έλεγαν οι παλιοί. Οχι πως δεν θα λάβουν χώρα τα εθιμικά ξεσαλώματα στις γνωστές... ατόλες της παραοικονομίας με τους μεγιστάνες των νεκρών ΑΦΜ, των θαλαμηγών που ανήκουν σε παράκτιες εταιρείες, του αφορολόγητου πλούτου των μηδενικών δηλώσεων εισοδήματος.ΟΧΙ πως δεν θα γίνουν τ' αυγουστιάτικα πανηγύρια σε δροσερές κορφές και πως θα ξεμείνουν τα παιδιά από την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Από εκείνο που ξεμένουμε οι περισσότεροι είναι η προοπτική σε ένα καλύτερο αύριο, καθώς θα βιώνουμε γενικευμένες εικόνες κοινωνικής αποδόμησης και αναστολής κάθε αγαθού κεκτημένου.
ΟΙ καμπάνες του Μεσοπρόθεμου ηχούν βαριά και άρρυθμα. Κάπως έτσι χτυπούν και οι καμπάνες που καλούν τον κόσμο να τρέξει σε έκτακτη ανάγκη, όπως μια πυρκαγιά ή μια πλημμύρα μέσα στη νύχτα. Βαριά τα μαντάτα, δυσβάσταχτα τα άχθη για τους σεσημασμένους των ΔΟΥ και τους μη έχοντες ανθρώπους. Τόσο βαριά, που οι καμπάνες του επικοινωνιακού αντιπερισπασμού χτύπησαν για τους ιπποπόταμους και τα άλλα θηρία της πανίδας της μπάλας, του ποδοσφαιρικού φονταμενταλισμού, του κοινωνικού και αθλητικού αμοραλισμού. Ολα τα τελευταία χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται χρόνια, αλλά φέτος φάνηκε να παίρνουν μια αποκρουστική νομιμοποίηση, κόντρα στο κοινό αίσθημα.
ΘΕΛΗΣΑΝ προφανώς οι διαχειριστές της εξουσίας να σπάσουν το ειδησεογραφικό μονοπώλιο του Μεσοπρόθεσμου με το κολομβιανό άρωμα των συμμοριών του ποδοσφαιρικού τζόγου. Και να πουν ότι τάχα μου υφίσταται κράτος πυγμής έτοιμο να κολάσει όσα τόσο απαθώς εξέθρεφε επί χρόνια.
ΑΝ προσφέρουν κάτι στην κοινωνική ιστορία αυτές οι κατά συρροήν δημοσιοποιήσεις δικογραφιών των τριών τελευταίων χρόνων και ιδίως αυτές της απαγωγής Παναγόπουλου, των συμμοριών με τους 250 τόσους εκβιαστές και των πρόσφατων παραγκουπόλεων του ποδοσφαίρου, αυτό είναι: μια ρεαλιστική προσέγγιση των σχέσεων στοργής μεταξύ θεσμικών φορέων, κρατικών υπαλλήλων και αρχών, με τον κόσμο του πλούτου, της παραοικονομίας, της διαφθοράς, των εκβιασμών και της νοθείας. Μια πλευρά της εξήγησης για το πώς η εγκληματική αβελτηρία των κυβερνώντων έφτασε τη χώρα στο ξεχαρβάλωμα του Μεσοπρόθεσμου και της αιχμαλωσίας του άμαχου πληθυσμού της. Και την επαναβεβαίωση ότι στην Κατεχάκη με συνοπτικές διαδικασίες ακούν τα πάντα από τους πάντες.
Του Γιώργου Μαρνέλλου
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
0 σχόλια