Του Χρήστου Θεοχαράτου

Οι γραμμές αυτές γράφονται αργά το απόγευμα της 26ης Οκτωβρίου – όταν ακόμη η μεγάλη διαπραγμάτευση δεν έχει καταλήξει στις Βρυξέλλες. Και είναι φυσικό, όταν θα διαβάζονται, το μεσημέρι της 27ης Οκτωβρίου, να έχει υπάρξει συμφωνία για το ελληνικό ζήτημα:
* Τόσο για το ύψος του κουρέματος χρέους (55% - 60%),
* Οσο και για τη διασφάλιση των τραπεζών. Ή, ακόμη,
* Και να μην έχει υπάρξει συμφωνία.

Ένα, ωστόσο, είναι βέβαιο: Είτε έχει υπάρξει είτε όχι συμφωνία -κάποια στιγμή, στις αμέσως επόμενες ημέρες θα υπάρξει- αφού το τελεσίγραφο της κ. Μέρκελ είναι σαφές προς τους εταίρους και τραπεζίτες: «Ή δέχεστε το κούρεμα 60% (ή και 55%) ή θα υπάρξει χρεοκοπία, όπου θα χάσετε το 100% των απαιτήσεών σας». Αρα, και η χρεοκοπία -χωρίς έλεγχο- είναι μέσα στα ενδεχόμενα.

Και επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι, κατά κύριο λόγο, γερμανική, δύσκολα θα απορριφθεί το γερμανικό τελεσίγραφο. Και, κατά συνέπεια, η Ελλάδα:

1. Μπαίνει σε συνεχή επιτήρηση τουλάχιστον για μία και πλέον δεκαετία.
2. Μόνη, εκτός των Αγορών, τουλάχιστον μέχρι το 2021.
3. Θα χρηματοδοτείται μόνο από τον Μηχανισμό Στήριξης. Και,
4. Βυθίζεται στην πιο απάνθρωπη λιτότητα που γνώρισε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα…
Ετσι, όμως, το ουσιαστικό ερώτημα για τη χώρα μας αντιστρέφεται. Και αναρωτιέται, ήδη, ο μέσος Ελληνας πολίτης τι είναι προτιμότερο:

Α’. Να παραμείνει η Ελλάδα και η κοινωνία της επιτηρούμενη, ανελεύθερη, πεινασμένη και αγκιστρωμένη στους ευρωπαϊκούς και γερμανικούς μηχανισμούς και με χρέη που φτάνουν μέχρι και το 2035 – χάνοντας, δηλαδή, μια ολόκληρη γενιά; Ή

Β’. Να χρεοκοπήσει τώρα η Ελλάδα, να σταματήσει τις πληρωμές της προς όλους τους δανειστές, να διαγράψει μονομερώς τα χρέη της, να «πιάσει πάτο», και ν’ αρχίσει από μηδενική σχεδόν βάση, την οικοδόμησή της;

Η Γερμανία έχει ιστορική πείρα -και μάλιστα βαριά- από την πορεία αυτή:

Όταν έληξε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (με ανακωχή!), στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, οι χώρες Ανταντ εξουθένωσαν τη Γερμανία. Της έθεσαν τόσο εξουθενωτικός και ταπεινωτικούς και οικονομικούς όρους, ώστε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, σε ελάχιστα χρόνια, οδήγησε σε τερατοτεγενέσεις –πείνα, εκπόρευση, ανεργία, πληθωρισμός, έγκλημα, ναζί και Χίτλερ- γεγονότα που έσπρωξαν και σε νέα ανθρωποσφαγή την Υφήλιο.

Και όταν οι Σύμμαχοι νίκησαν τη ναζιστική Γερμανία, δεν επανέλαβαν τα εγκληματικά λάθη του 1918-19. Με τη Συμφωνία του Λονδίνου ανέστειλαν επ’ αόριστον για τη Γερμανία την καταβολή των χρεών της και των πολεμικών αποζημιώσεων. Και η Γερμανία -παρά τη διχοτόμησή της- και πρόκοψε και έγινε πρώτη δύναμη στην Ευρώπη.

Δεν γνωρίζουμε, βεβαίως, πόσο βαραίνει αυτή η ιστορική πείρα πάνω στη σημερινή πολιτική και οικονομική ηγεσία της Γερμανίας. Και πόση ευγνωμοσύνη αισθάνεται για τους «Συμμάχους – Νικητές» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Γνωρίζουμε, όμως, ότι λύσεις, που κρατούν σε ομηρία την Ελλάδα για μια γενιά, θα τις ανατρέψει ο ελληνικός λαός!


ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=50122