Του Άγγελου Στάγκου

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τα αποτελέσματα της χθεσινής έκτακτης συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες δεν είναι γνωστά, ούτε φυσικά στις λεπτομέρειές του το νέο πακέτο στήριξης μετά «κουρέματος» της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια δεδομένα που μπορούν να θεωρηθούν αδιαμφισβήτητα. Πρώτον, ότι αντικειμενικά αυτή ήταν μία εξαιρετικά σημαντική σύνοδος για το παρόν και το μέλλον της Ευρωζώνης και ίσως και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεύτερον, ότι και αν ακόμη η Ευρωζώνη επιβιώσει ή και ανακάμψει, προς το παρόν τουλάχιστον είναι σοβαρότατα τραυματισμένη. Τρίτον, όποια και να είναι η έκβαση, όσο ανακουφιστικό ή αντίθετα σκληρό είναι το πακέτο στήριξης, η Ελλάδα είναι ουσιαστικά μία χρεοκοπημένη και επομένως αποτυχημένη και ηττημένη χώρα, που θα περάσει από σκληρότατη και πολύχρονη δοκιμασία για να συνέλθει.

Η Ευρώπη έφτασε στη χτεσινή σύνοδο θυμίζοντας «διαλυμένο σωματείο», που βρίσκεται στο έλεος ενός ισχυρού παράγοντα που διαθέτει χρήμα. Ενα μέρος της εικόνας ήταν ο Σαρκοζί που προσπαθεί απεγνωσμένα να εκλαμβάνεται ως ισότιμος της Μέρκελ και ταυτόχρονα να αγωνίζεται ώστε οι αποφάσεις της να «σέβονται» και τα γαλλικά συμφέροντα. Το άλλο μέρος της εικόνας περιελάμβανε έναν Μπερλουσκόνι που απειλούσε να γυρίσει στη λιρέτα, εφάρμοζε πρόγραμμα λιτότητας στη χώρα του της οποίας τα χρέη φτάνουν τα δύο τρισ. ευρώ και δεν δεχόταν ούτε τις νουθεσίες του γαλλογερμανικού άξονα. Περιελάμβανε επίσης την προσπάθεια της Βρετανίας να παίζει ρόλο στην Ευρωζώνη, αν και εκτός ευρώ, τον καβγά του Σαρκοζί με τον Κάμερον και την ξαφνική εκδήλωση επιθυμίας δεκάδων Αγγλων βουλευτών να αποχωρήσει η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η σύνοδος επίσης έγινε με αιωρούμενο το ερώτημα αν η Γερμανία έχει και άλλους ανομολόγητους στόχους πέρα από την επιβολή των απόψεών της στην Ευρωζώνη και γενικότερα στην Ευρώπη. Αν δεν έχει και απλά περιφρουρεί την οικονομική υπεροχή της, πολιτεύεται «άγαρμπα» Και δεν αποκλείεται να αναβιώσουν φοβίες. Αν πάλι έχει και φτάνουν στη σταδιακή εκκαθάριση της Ευρωζώνης από αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα, ώστε να μείνει ένας σκληρός πυρήνας πλουσίων χωρών, τα ρίσκα είναι πολύ μεγάλα, γιατί οι συνεχείς κλυδωνισμοί μπορούν να οδηγήσουν στη διάλυση με σοβαρότατες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για όλο τον κόσμο. Η στάση του Βερολίνου, πάντως, άλλαξε από την 21η Ιουλίου ώς σήμερα, για λόγους που δεν είναι διαφανείς.

Η ηττημένη χώρα μας δεν παίζει ρόλο στις γενικότερες ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ασχολείται όμως ήδη περισσότερο με την «ταπείνωση» που θα συνιστά η κηδεμονία (αν αναφέρεται) των εταίρων - δανειστών εξαιτίας της δικής της ανεπάρκειας και την ψήφιση ή όχι της νέας συμφωνίας από τη Βουλή με 180 ψήφους και λιγότερο με τις ουσιαστικές επιπτώσεις του «κουρέματος». Από προχήματα και λαϊκισμό στην Ελλάδα, αλλο τίποτα. Ακόμη και όταν το σπίτι μας καίγεται!


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_27/10/2011_1296639