Βάζω τον εαυτό μου απέναντι και τον κοιτάζω στα μάτια : Δεν το κατάφερες ούτε φέτος να μη φας κρέατα την εβδομάδα της Τυρινής – ενώ μπορούσες να φας ότι άλλο σου έκανε κέφι. Τυριά, αυγά, γάλατα, βούτυρα, ψάρια το Σαββατοκύριακο. Μπα. Εσύ Ζαχαρία μου τα τσάκισες τα κρέατα με την ίδια (ή μάλλον με περισσότερη) λαιμαργία από την εποχή που ούτε ήξερες τι πάει να πει νηστεία - και δεν σε ένοιαζε κιόλας. Δεν πειράζει, λέει ο καλός σου άγγελος που έχει μεγάλη υπομονή, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ενδεκάτης ώρας σου λέει, «εδώ είμαι» :Στο χέρι σου είναι να καταλάβεις.

Τι να καταλάβεις; Τα περί νηστείας. Πρώτ απ’ όλα δεν σου είπε κανείς να νηστέψεις, εσύ θέλεις και το κάνεις τα τελευταία χρόνια. Από Την Καθαρή Δευτέρα, μέχρι το αναστάσιμο δείπνο, την μαγειρίτσα δηλαδή, ούτε κρέατα, ούτε αυγά, ούτε ψάρια, ούτε βούτυρα και γάλατα, ούτε τυριά ούτε τίποτα αρτύσιμο. Είναι καμιά δεκαριά χρόνια τώρα που, σχεδόν απόλυτα, τα καταφέρνεις. Αλλά η νηστεία δεν είναι μόνο ζήτημα κοιλιάς, στομάχου και πέψης – είναι κυρίως πνευματικό ζήτημα. Στη διάρκειά της πρέπει να κατεβάζεις τα γκάζια, να σκέφτεσαι πολύ πιο προσεκτικά τι λες και τι κάνεις, νάχεις τον νου σου στον άλλον και στις ανάγκες του, να βγαίνεις απ’ το δρόμο σου για να διευκολύνεις άλλους δρόμους, συνανθρώπων σου –και χίλια δυό άλλα που κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει στον απόλυτο βαθμό - μετράει όμως το πόσο θα προσπαθήσει ο καθένας μας.

Οι κακές σκέψεις, η ζήλεια, ο θυμός, η αντιπαλότητα, οι υπερβολικοί ενθουσιασμοί για πράγματα υλικά, οι λέξεις που βγαίνουν απ’ το στόμα σου –η γλώσσα σου, αυτό το θανάσιμο, αν το χρησιμοποιήσεις άδικα ή επιπόλαια, εργαλείο. Από σήμερα , όπως θα μπει και θα προχωράει ο Μάρτιος μετά την Πέμπτη, αυτή η περίοδος, στην δική μας παράδοση, είναι μέγιστη ευκαιρία αναβάθμισης και ανακαίνισης. Να καθαρίσεις. Να πετάξεις από το μυαλό και την καρδιά και την ψυχή σου όλο το σκουπιδαριό και να μηδενίσεις το κοντέρ –με αυστηρή επιτήρηση του επιπόλαιου καθημερινού εαυτού σου. Να μη σε στενοχωρήσω, να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση, να μην σε πληγώσω –κατά λάθος έστω. Θέλει προσοχή συνέχεια. Μάτια, ψυχή, καρδιά, μυαλό –όλα σε εγρήγορση.

Θα μου πείτε –μόνο τη σαρακοστή πρέπει να είμαστε «σωστοί», να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να διαχέεται ανεξέλεγκτος, να κρατάμε μια τάξη; Όχι βέβαια –είναι όμως θαυμάσια ευκαιρία το γυμναστήριό μας αυτό κάθε χρόνο, το γυμναστήριο της ψυχής μας. Αν καταφέρουμε, όσοι από μας νοιώθουνε βέβαια πραγματικά ατελείς και θέλουν να βελτιώσουν την απόδοσή τους, (δεν μιλάω για τους «μια χαρά έτσι κι αλλιώς») να περάσουμε αυτό το στάδιο - στην διάρκεια του οποίου μπαίνει με φόρα και η άνοιξη και όλα στη φύση ανακαινίζονται και μπουμπουκιάζουν - έχουμε πολλές περισσότερες ελπίδες να πετύχουμε του στόχους μας και να ξεπεράσουμε τις μεγάλες δυσκολίες που οι περισσότεροι ζούμε, μόνοι ή οικογενειακά.

Θα ήθελα να σας γράψω περισσότερα, αλλά το θέμα δεν προσφέρεται. Να σας ευχηθώ λοιπόν προς το παρόν «καλή σαρακοστή» - και καλή βδομάδα!

ΠΗΓΗ: PROTAGON.GR
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=13013