Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, τα δύο τρίτα των Ελλήνων, ίσως και περισσότεροι, επιθυμούν την παραμονή της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ. Επειδή όμως η ελληνική κοινωνία δεν φημίζεται για τη λογική της, αλλά, αντίθετα, για την αντιφατικότητά της, ένα επίσης συντριπτικά μεγάλο ποσοστό πολιτών απορρίπτει κάθε έννοια προσαρμογής στην πραγματικότητα και πιστεύει ότι η έξοδος από τη βαθύτατη κρίση της χώρας μπορεί να γίνει χωρίς θυσίες. Ακόμη περισσότερο, θέλει να πιστεύει ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας η παραμονή στην Ευρωζώνη και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οφείλουν να το σέβονται αυτό και να το υπηρετούν σύμφωνα με τις επιταγές μας.

Βεβαίως, οι επιθυμίες της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας μόνον ως φαντασιώσεις μπορούν να εκληφθούν, έτσι όπως εκφράζονται. Και αν μετουσιωθούν σε ψήφους στην κάλπη, η επόμενη ημέρα της 6ης Μαΐου μπορεί να αποδειχθεί πάρα πολύ οδυνηρή για το παρόν και το μέλλον. Εξάλλου, ο λαός μας έχει δυστυχώς αποδείξει και στο παρελθόν ότι κάνει λάθη, με πιο πρόσφατα και τρανταχτά στην ιστορία του εκείνα που οδήγησαν στη Μικρασιατική καταστροφή και στον Εμφύλιο. Με αυτή την έννοια θα ήταν ακόμη ένα καταστροφικό ιστορικά λάθος, αν με τις αποφάσεις του και τη συμπεριφορά του, η χώρα οδηγηθεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη.

Αναμφίβολα, υπάρχει θέμα αμφισβήτησης, κατά πόσον η πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης διά της λιτότητας που επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων και το ΔΝΤ είναι η σωστή. Αναμφίβολα όμως, επίσης, το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης με δανεικά, που τα κακοδιαχειρίζεται το κράτος, θα έφτανε κάποια στιγμή σε αδιέξοδο. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα και το πληρώνουμε τώρα με οδυνηρότατο τρόπο. Ωστόσο, κάθε σκέψη ότι ήταν δυνατόν να αποφύγουμε τις οδύνες -είτε με ευρώ είτε με δραχμή- από τη στιγμή που φτάσαμε ως χώρα στην κατάρρευση, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο απλά κοροϊδεύουν. Τουλάχιστον αν παραμείνουμε στην Ευρωζώνη, τα παιδιά μας μπορούν να ελπίζουν...

Οι περισσότεροι από εκείνους που πιστεύουν συνειδητά στην ευρωπαϊκή προοπτική αντιλαμβάνονται την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη κυρίως ως οικονομική αναγκαιότητα. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Η χώρα δεν βρίσκεται μόνο σε οικονομική παρακμή. Βιώνει γενικότερη παρακμή, σε επίπεδο θεσμών, κράτους, πολιτισμού και νοοτροπίας. Οσοι προβάλλουν με ζήλο, αλλά και ανέξοδα, ζητήματα εθνικής υπερηφάνειας, εθνικής ανεξαρτησίας, φώτων του πολιτισμού, «ελληνικής πραγματικότητας», αυτοδύναμης ανάπτυξης ή και υποδούλωσης σε ξένα συμφέροντα και πολιτικές, ή παραπλανούν ή δεν γνωρίζουν τη νεότερη ελληνική ιστορία.

Στα περίπου 200 χρόνια διαδρομής του νεοελληνικού κράτους, δεν κατορθώσαμε να οργανώσουμε στοιχειωδώς τη διοίκηση, η φοροδιαφυγή αποτελούσε από την πρώτη στιγμή ενδημικό φαινόμενο, η διαφθορά ήταν βασικό συστατικό της «ελληνικής πραγματικότητας» και η οικονομική ανάπτυξη ήταν προβληματική και στρεβλή. Η παραμονή στην Ευρωζώνη δημιουργεί προοπτικές βελτίωσης των πραγμάτων λόγω πιέσεων. Η Ιστορία διδάσκει ότι δεν μπορούμε να έχουμε ανάλογες προσδοκίες έξω από αυτήν. Αυτή είναι η αλήθεια.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/04/2012_438293