Η εμμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα να μη συμμετάσχει σε κυβέρνησης συνεργασίας ή συνεννόησης είναι κατανοητή. Ο κ. Τσίπρας θέλει να «κεφαλαιοποιήσει» τα εκλογικά κέρδη της 6ης Μαΐου, ελπίζοντας σε ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα στις κάλπες που φαίνεται να προκαλεί. Μόνο που η εμπειρία των τελευταίων χρόνων δείχνει ότι οι εκλογικοί σχεδιασμοί πολλές φορές καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα, όπως το 44% του ΠΑΣΟΚ που έγινε 13% ή το 33% της Ν.Δ. που έφθασε στο 18,8%.

Από την άλλη πλευρά, η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κυβερνητικό σχήμα για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου δεν θα είχε να προσφέρει τίποτε το ουσιαστικό. Οι προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέχουν πολύ από τις αντίστοιχες των υπολοίπων κομμάτων και κυρίως δεν υποστηρίζονται από την απλή αριθμητική.

Μέτρα όπως οι κρατικοποιήσεις των τραπεζών, των δημόσιων επιχειρήσεων, των λιμανιών, των αεροδρομίων και όλων συνολικά των υποδομών, η αύξηση της φορολογίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις και η διατήρηση του δημόσιου τομέα, που περιέχονται στο πρόγραμμα του κ. Τσίπρα, παραπέμπουν σε παλινόρθωση του κομμουνιστικού μοντέλου ανάπτυξης, που δεν συναντάται πλέον ούτε στην Ανατολική Ευρώπη. Επιπλέον, απαιτούν τεράστια ποσά, που δεν υπάρχουν παρά μόνο από δανεισμό. Και από ό,τι ξέρουμε, δεν υπάρχουν πολλοί που θα σπεύσουν να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα.

Μπορεί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει ότι είναι υπέρ του ευρώ, αλλά για να υλοποιηθεί το πρόγραμμά του πρέπει να φουλάρουν οι μηχανές στο Νομισματοκοπείο και μάλιστα με διπλοβάρδιες. Κατά συνέπεια, δεν έχει κανένα νόημα να μπει στο παιχνίδι της διακυβέρνησης ο κ. Τσίπρας. Από τη στιγμή που η χώρα οδηγείται στις κάλπες, η αναμέτρηση πρέπει να γίνει με βάση τα προγράμματα των κομμάτων και πού οδηγούν.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τη Νέα Δημοκρατία, που τιμωρήθηκε ως μνημονιακό κόμμα, όταν από τον Μάιο του 2010 έλεγε ότι αυτή η συνταγή οδηγεί στο θάνατο της πραγματικής οικονομίας, αλλά και δεν ανέδειξε όπως έπρεπε τις προγραμματικές θέσεις της για μείωση των φόρων, αποκρατικοποιήσεις και περιορισμό του Δημοσίου.

Τώρα έχει μία δεύτερη ευκαιρία να αναμετρηθεί ιδεολογικά και να πείσει κυρίως τους μη έχοντες και τους ανέργους ότι δεν πρόκειται ποτέ να βρουν δουλειά μέσω της «κρατικοποίησης» της οικονομίας, αλλά μόνο εάν υπάρξει μία βιώσιμη πολιτική που θα ενθαρρύνει επενδύσεις και θα κινητοποιεί κεφάλαια.


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=13853&title=%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25B5%25E2%2580%25A6%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582%2520%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD%2520%25CE%25A3%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2596%25CE%2591