Η κυρία Διαμαντοπούλου καλώς διαμαρτύρεται για τα κλειστά σχολεία, όμως η ίδια δεν φρόντισε να εφοδιάσει εγκαίρως τους μαθητές με βιβλία πυροδοτώντας τις αντιδράσεις. Ο κ. Λοβέρδος πετσόκοψε τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων αλλά τα Ταμεία δεν γλίτωσαν από τη χρεοκοπία λόγω της βαθιάς ύφεσης και της αδυναμίας του κράτους να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή. Ο κ. Ραγκούσης ανακάλυψε τον «φιλελευθερισμό» στην αγορά των ταξί, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η πλήρης απελευθέρωση θα διογκώσει το κυκλοφοριακό χάος στην Αθήνα, όμως ως υπουργός Εσωτερικών είχε δεσμευθεί ότι με τον «Καλλικράτη» ο κρατικός προϋπολογισμός θα εξοικονομούσε ποσά άνω των 500 εκατομμυρίων ετησίως, όταν στην πράξη οι δήμοι εξακολουθούν να γεννούν ελλείμματα.

ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ δεν προδικάζει το μέλλον, όμως και οι τρεις υπουργοί έχουν δώσει γραπτές εξετάσεις διαχειριστικής ανεπάρκειας. Το σημαντικότερο, άργησαν πολύ να μιλήσουν. Δεν είπαν κουβέντα για την αδιέξοδη οικονομική πολιτική, δεν ψέλλισαν τίποτε όταν η κυβερνητική ανεπάρκεια έφερνε πρόσθετα μέτρα «ισοδύναμου αποτελέσματος» βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση και τα νοικοκυριά σε απόγνωση. Τα στελέχη της κυβέρνησης παίρνουν με έξυπνο τρόπο θέση για την επόμενη μέρα, ελπίζοντας ότι οι πολίτες θα ξεχάσουν τους εκβιασμούς, τα σχέδια σωτηρίας που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν, τις κομματικές δυνάμεις που εξέθρεψαν τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό. Μπορεί να πήραν προβάδισμα στην κούρσα της εσωκομματικής διαδοχής, όμως όλοι πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη και τις υποσχέσεις που δεν τήρησαν…