Στους δρόμους χθες και σήμερα ο Κώστας ο Ελληνας. Για να διαδηλώσει. Να φωνάξει, κι ας μην ακουστεί. Για την πατρίδα του που παραδόθηκε στην επιτήρηση των ξένων και στην άτεγκτη κηδεμονία τους, σαν να ’ταν αυτό το φυσικότερο των πραγμάτων. Για τα δικαιώματά του που χάνονται. Για τους αλλεπάλληλους εκβιασμούς που σαν θηλιά τού φορούν στον λαιμό οι πανικόβλητοι κυβερνήτες του. Για τον εμπαιγμό που υφίσταται από τους ηγέτες του, οι οποίοι εναλλάσσονται μονότονα στον ρόλο του καταστροφέα και του σωτήρα, με σχεδόν μηδενική πια την αξιοπιστία τους. Για τα οικονομικά του που πετσοκόβονται από τα απανωτά χαράτσια, διά των οποίων υποτίθεται ότι αποδεικνύει τον πατριωτισμό του.

Για τον Κώστα τον άνευ τρανού επωνύμου πρόκειται. Όχι δηλαδή για τον Κώστα Καραμανλή ή τον Κώστα Σημίτη ή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τους τρεις πρώην που θρυλείται ότι κάτι σοφό θα είχαν να πουν και να κάνουν αν είχαμε την καλοσύνη να τους ανακαλέσουμε στην ηγεσία, δίκην πεφωτισμένης τριανδρίας, για να μας σώσουν όπως και στον ωραίο καιρό τους. Ο Κώστας ο Έλληνας, λοιπόν. Αυτός διαδηλώνει. Αυτός που, σε γαλλικό σατιρικό φιλμάκι, εμφανίζεται φουστανελοφόρος, να ανεβοκατεβάζει υποτακτικά και αγόγγυστα τη βαριά του, σαν πειραματόζωο που έχει παραχθεί από κάποιο αμερικανικό εργαστήριο. Το φιλμάκι το έδειξαν ήδη αρκετά κανάλια. Και πανεύκολα το βρίσκει κανείς στο Διαδίκτυο, για να το δει και να το ξαναδεί. Και να πληροφορηθεί ότι «ο άνθρωπος του μέλλοντος έχει όνομα: Έλληνας»...

Να είχαν ακουστά τη θρυλική Ψωροκώσταινα των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων οι αντισαρκοζικοί Γάλλοι, δημιουργοί του σατιρικού «μονόπρακτου», δεν φαίνεται πιθανό. Μπορεί βέβαια να διέθεταν κάποιον Ελληνα σύμβουλο, κι αυτός να τους πληροφόρησε ότι έτσι, Ψωροκώσταινα, αποκαλείται μειωτικά ή περιπαικτικά η Ελλάδα, για να δηλώνεται η χρόνια ανοργανωσιά και ανημπόρια της. Αλλά πάλι το πιθανότερο είναι να βάφτισαν Κώστα τον ταλαίπωρο τον ήρωά τους επειδή χρόνια τώρα άκουγαν πως το τιμόνι της χώρας μας το κρατούσε ένας Κώστας.

Όσον αφορά το όνομα, ταιριαστό φαίνεται. Αλλά η καρτουνίστικη αναπαράσταση του Ελληνα ως ενός πλάσματος που υπομένει αδιαμαρτύρητα τον καταναγκασμό, με σκυμμένο το κεφάλι και κομμένη τη γλώσσα, δεν λέει την αλήθεια. Υπομονή, ναι, έδειξε πολλή ο Ελληνας, Κώστας ή Γιάννης ή Αλέκος, Μαρία, Βάσω ή Ελένη. Αλλά η υπομονή όλων εξαντλήθηκε. Την εξάντλησαν όσοι (Ελληνες και ξένοι) τους ενοχοποίησαν συλλήβδην σαν λαμόγια και σαν παράσιτα της Ευρώπης. Όσοι, από το Μνημόνιο στο Μεσοπρόθεσμο κι από κεί στο Πολυνομοσχέδιο, μόνο να εκβιάζουν ξέρουν και να απειλούν, για να καλύψουν τα ανομήματά τους, τα ψεύδη ή τη δραματική ανεπάρκειά τους. Όσοι τους υπόσχονται, άλλη μια φορά, τον παράδεισο, ενώ μονάχα σαν καλλιεργητές της κόλασης έχουν διαπρέψει.


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_20/10/2011_1296574