Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΟΙ Αγγλοαμερικανοί - που επείγονται εδώ και δύο χρόνια να μας χρεοκοπήσουν - λένε ότι υπάρχουν δύο τρόποι να πετύχεις κάτι. Με τακτική «push», όταν σπρώχνεις τα πράγματα προς τα εκεί που θέλεις. Και με τακτική «pull», όταν παίρνεις θέση ώστε να έρθουν αυτά σε εσένα, λες και τα 'χεις τραβήξει προς το μέρος σου. Αμφότερες οι τακτικές έχουν ρίσκο. Δεν παίρνεις πάντα με πίεση αυτό που επιθυμείς. Αν όμως κάτσεις και το περιμένεις, μπορεί και να μη σου έρθει ποτέ.

ΔΕΝ χρειάζεται μάστερ στη θεωρία ανάλυσης αποφάσεων για να ταιριάξει κανείς το δίλημμα «pull» ή «push» στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το 2007 ο Βαγγέλης ακολούθησε τακτική «push», φθάνοντας με σημαντική προωθητική δύναμη στο Ζάππειο τη βραδιά των εκλογών. Τέσσερα χρόνια αργότερα, κινείται διαφορετικά. Ή μάλλον δεν κινείται - τουλάχιστον ο ίδιος. Οι βενιζελιστές της Βουλής είναι σαφώς ενεργοί.

ΣΤΗ συνέντευξη Τύπου των Βρυξελλών της Παρασκευής, ο Βαγγέλης, με τη γνωστή του ετοιμότητα για υψηλό πολιτικό λόγο και γκράντε χειρονομίες, ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Γιατί; Διότι δέχθηκε ερώτηση για τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι εκκρεμή σημαντικά εθνικά ζητήματα, τα οποία χειρίζεται ως υπουργός Οικονομικών. Ο λόγος για το PSI - που δεν είναι κάποιο μοντέλο καρμπιρατέρ, αλλά το ακρώνυμο για τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με την εθελοντική συμμετοχή αυτών στους οποίους χρωστάμε. Μετά είναι η νέα δανειακή σύμβαση. Και μην ξεχνάμε ότι και φέτος τα Χριστούγεννα, εκτός από κουραμπιέδες, έχουμε πάλι υστέρηση εσόδων.

ΑΙΣΘΗΣΗ μεγεθών ο Βενιζέλος έχει. Και να μην ήξερε ότι ο πολιτικός μεγαλώνει όταν ασχολείται με τα μεγάλα - που το ξέρει -, είναι σαφές ποιες είναι αυτή τη στιγμή οι προτεραιότητες της χώρας. Ακόμη περισσότερο: οι πολίτες δεν θέλουν να ακούνε για πολιτική και ειδικά οι πασόκοι για το ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο. Αρα, κι αν δεν υπήρχε το PSI, αυτό θα έπρεπε - πώς να το πούμε; - να εφευρεθεί. Αφήστε που ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει αποσαφηνίσει τις προθέσεις του κι ο Βαγγέλης διδάχθηκε από το 2007 ότι καμιά φορά είναι καλύτερα να περιμένεις αντί να σπρώχνεις. Ιδίως αν είσαι φαβορί στην κορυφή και στη μέση. Στη βάση τα πράγματα δεν θα είναι ακριβώς περίπατος - ένας λόγος παραπάνω για να μη βιάζεται ο Βενιζέλος να ενεργοποιηθεί η εκλογή νέου προέδρου με όρους καταστατικού.

ΕΥΛΟΓΑ λοιπόν όλα αυτά. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, αν έχεις τον Σκανδαλίδη να κόβει και τον Ρέππα να ράβει, μπορείς να ασχοληθείς με άλλα. Φυσικά, η επιλογή αυτή δεν είναι παίξε-γέλασε. Οχι τόσο από εσωκομματικής πλευράς. Αποφασίζοντας να αναμετρηθεί με τα μεγάλα, ο Βαγγέλης αναλαμβάνει κινδύνους. Το PSI κρέμεται από μια κλωστή σε μια κλυδωνιζόμενη Ευρώπη. Και η οικονομία είναι στην κόψη του ξυραφιού. Σύμφωνοι. Αλλά το ρίσκο που παίρνει ο Βενιζέλος είναι το ρίσκο της χώρας. Δηλαδή τίποτε παραπάνω από το ρίσκο που έχουμε όλοι αυτή την περίοδο.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4679532