Του Γιώργου Κύρτσου

Το ελληνικό Δημόσιο εξακολουθεί να δανείζεται τεράστια ποσά για να καλύψει τις δαπάνες του, οι πολιτικοί μας, όμως, αρνούνται να αλλάξουν συνήθειες και να προσαρμοστούν στη δύσκολη για την εθνική οικονομία και τους φορολογούμενους πολίτες πραγματικότητα.

«Πράσινα» κόλπα

Η κρίση στις σχέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου με την τρόικα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια να αναβληθεί η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ήρθε σε απευθείας συνεννόηση με την «πράσινη» κλαδική των εφοριακών και των τελωνειακών για να μετατραπεί το επίδομα που περίπου διπλασιάζει το μισθό τους στη λεγόμενη «προσωπική διαφορά». Η κυβέρνηση επιχείρησε να εξαιρέσει τους εφοριακούς και τους τελωνειακούς από το δραστικό περιορισμό των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπεται ρητά στο μνημόνιο, και έτσι φτάσαμε στη ρήξη με την τρόικα, με τις γνωστές συνέπειες.

Δικαστικό «ρετιρέ»

Και ενώ ο υπουργός Οικονομικών υποχρεώθηκε να εξαφανίσει σε διάστημα λίγων ημερών την πολυσυζητημένη «προσωπική διαφορά», ήρθε χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης να επιχειρηματολογήσει υπέρ της διατήρησης του ειδικού μισθολογίου των δικαστικών λειτουργών. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Κ αραμανλή έδωσε στους δικαστικούς λειτουργούς αυξήσεις και αναδρομικά της τάξης του 1 δισ. ευρώ, με απόφαση του 2008, όταν είχε αρχίσει να γίνεται φανερό το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα. Υποτίθεται ότι με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλιζόταν η ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης σε όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας.

Οι αυξήσεις και τα αναδρομικά στους δικαστικούς λειτουργούς επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς, φυσικά, να οδηγήσουν στην ταχύτερη και καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης, που δεν εξαρτάται από τα επιδόματα αλλά από την οργάνωση της διοίκησης και το επαγγελματικό ήθος των δικαστικών λειτουργών και του διοικητικού προσωπικού.

Βουλευτική ασυλία


Τα μέλη των κυβερνήσεων και οι βουλευτές καλύπτουν με χαρακτηριστική ευκολία τα διάφορα εισοδηματικά, ασφαλιστικά «ρετιρέ» της δημόσιας διοίκησης και του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας. Αποτελούν οι ίδιοι τη συντεχνία των συντεχνιών που αυτοεξαιρείται από την εισοδηματική λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία. Οι δύο τελευταίες αναθεωρήσεις του Συντάγματος περιορίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά στα μισθολογικά των βουλευτών. Με την προτελευταία αναθεώρηση τους δόθηκαν εντυπωσιακές αυξήσεις και πρόσθετα προνόμια για να ισχύει το λεγόμενο επαγγελματικό ασυμβίβαστο. Με την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση καταργήθηκε το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών, συνεχίστηκαν, όμως, οι κάθε είδους παροχές, που καλύπτουν ακόμη και τους πολυάριθμους συνεργάτες τους στη Βουλή, τους πολλές εκατοντάδες αστυνομικούς που έχουν τοποθετηθεί στη φρουρά της Βουλής κ.λπ.

Με την πραγματική οικονομία σε ελεύθερη πτώση είναι πρακτικά αδύνατο να χρηματοδοτηθεί από τους φορολογούμενους πολίτες το ελληνικό Δημόσιο στις σημερινές διαστάσεις του. Η δημοσιονομική σταθεροποίηση και η οικονομική ανάκαμψη περνούν υποχρεωτικά από τη θεαματική μείωση των δημοσίων δαπανών. Το παράδειγμα της προσαρμογής στη σκληρή πραγματικότητα που διαμόρφωσαν κατά κύριο λόγο οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση θα έπρεπε να δίνουν οι βουλευτές, οι συνεργάτες τους, οι δικαστικοί λειτουργοί, οι εφοριακοί και οι τελωνειακοί και τα άλλα «ρετιρέ» της δημόσιας διοίκησης.


ΠΗΓΗ: CITYPRESS
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=85842