Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Όποιος κατάλαβε τι ήταν αυτό που επέβαλε στον Σημίτη να δώσει τηλεοπτική συνέντευξη μετά από σχεδόν 15 χρόνια να σηκώσει το χέρι του;

Υπήρχε ανάγκη υπεράσπισης της θητείας του μετά από τόσα χρόνια; Η κρίση μας ταλανίζει εδώ και οκτώ χρόνια κι ότι είχε να ειπωθεί από πλευράς τους για το τι οικονομία παρέδωσε και τις ευθύνες… των άλλων (ο Έλληνας δεν ευθύνεται ποτέ ο ίδιος για τίποτα!) μας το γράψει σε σχετική αρθρογραφία του πολλές φορές.

Φυσικά απέφυγε να σχολιάσει το γεγονός ότι μεταρρυθμιστικά ήμασταν απολύτως ανέτοιμοι και η είσοδος στο ευρώ ήρθε ως προεκλογική χάρη της τότε σοσιαλδημοκρατικής Ευρώπης στον ομοϊδεάτη της. Αρκέστηκε να μιλήσει για τα οικονομικά στοιχεία που παρέδωσε, χωρίς να επισημάνει ότι αμέσως μετά μπήκαμε σε επιτήρηση από την Ε.Ε. προφανώς όχι επειδή το επέβαλλε η ΝΔ, και να μας υπενθυμίσει τις μεταρρυθμιστικές… αρετές του που το μόνο που άφησαν πίσω τους ήταν ένα κατεστραμμένο ασφαλιστικό κι ένα διεφθαρμένο κι αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα.

Υπήρχε εσωκομματικό θέμα στο όποιο έπρεπε να παρέμβει με τον θεσμικό και ιστορικό ρόλο του; Η κεντροαριστερά ψελλίζει τα περί ενιαίου φορέα εδώ και κάποια χρόνια χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα κι άλλωστε ο ίδιος έδωσε στην συνέντευξη του την εντύπωση του απογοητευμένου από το όλο εγχείρημα.

Προέκυψε ένα σοβαρό εθνικό θέμα και θέλησε να μας διαφωτίσει στηριζόμενος στο «επιτυχημένο» παρελθόν του; Ούτε καν άγγιξε αυτά τα θέματα σε βάθος πέρα από την προτροπή να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να διευθετήσουμε τις διαφορές με την Τουρκία λες κι αγνοεί ότι εκεί παίρνονται αποφάσεις με πολιτική χροιά που μπορεί να αποβούν μοιραίες αν προκύψουν σε λάθος χρονική συγκυρία

Γιατί επείγονταν λοιπόν να μας θυμίσει την παρουσία του; Γιατί αυτή η προσπάθεια αγιοποίησης του αρχιερέα της διαπλοκής που για την διαφθορά της εποχής του μουρμούρισε κάτι για «κοινωνικό φαινόμενο» λες και οι δομές και ο έλεγχος δεν είναι ευθύνη της πολιτείας;

Όσοι πιστεύουν ότι το μέλλον της χώρας μπορεί να είναι συνυφασμένο με τους σκελετούς μιας από τις πιο σκοτεινές και σκανδαλώδεις περιόδους της μεταπολίτευσης τότε μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει στη χώρα τα τελευταία χρόνια.