Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Ενώ ο τόπος βοά για τις νέες αποκαλύψεις για το ταξίδι του Νίκου Παππά στην Βενεζουέλα και τις… υψηλές επαφές του μέχρι και με εκλεκτά στελέχη του… υποκόσμου, την περαιτέρω διερεύνηση των οποίων αποφεύγει κρυπτόμενος πίσω από την σαθρή δικαιολογία του ότι τότε δεν ήταν βουλευτής και υπουργός λες κι ένα ενεργό πολιτικό στέλεχος μεγάλου κόμματος απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη ανάμειξης σε περίεργες συναλλαγές, έρχεται από πλευράς του ο αντιπερισπασμός με θεσμικές συναντήσεις ανακοινώσεις για την λειτουργία του μητρώου ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης.

Τι εννοεί ο υπουργός όταν ευαγγελίζεται το τέλος της ανομίας και της ανωνυμίας στο διαδίκτυο; Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου έγινε κατάχρηση της άνεσης που δίνει το ψηφιακό τοπίο για απρόσκοπτη έκφραση γνώμης καταλήγοντας στην διασπορά ψευδών ειδήσεων μέχρι και την αήθη σπίλωση συγκεκριμένων πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων.

Μόνο που η ζημιά των κάθε λογής fake news, όπως αποδείχτηκε και πρόσφατα με το «πρωταπριλιάτικο αστείο¨ για την παραίτηση Στουρνάρα, συνήθως προέρχεται από συστημικά μέσα που κάτω από το άγχος της κυμαινόμενης αναγνωσιμότητας σκαρφίζονται παραπλανητικούς τίτλους ή κατασκευάζουν ειδήσεις που δεν ισχύουν μόνο και μόνο για μερικά παραπάνω κλικαρίσματα.

Από την άλλη η αυτορύθμιση του χώρου στηρίζεται τόσο στην άμεση απαξίωση από τους αναγνώστες όσων καταφεύγουν σε τέτοια μέσα αλλά και στην δυνατότητα μήνυσης, από οποιονδήποτε θεωρεί ότι θίγεται, για συκοφαντική δυσφήμιση στην οποία περίπτωση μπορεί να αρθεί κάθε ανωνυμία. Σε τι ουσιαστικά χρησιμεύει λοιπόν η επιβολή της πλήρους επωνυμίας ή η καταγραφή κάθε ενημερωτικού site σε σχετικά κρατικά κιτάπια αν όχι για την «εκκαθάριση» του χώρου από παρείσακτους και καιροσκόπους;

Επί της ουσίας δεν αποσκοπεί σε τίποτε παραπάνω από την δυνατότητα πιο κεντρικής διαχείρισης της κρατικής διαφήμισης που κατευθύνεται προς τα διαδικτυακά portal. Κυρίως δε, με την ρύθμιση που προωθείται για καταβολή του 30% αυτών των πόρων προς τα περιφερειακά μέσα, η κυβέρνηση διαχειρίζεται το ισχυρό «όπλο» της οικονομικής στήριξης κάποιων φωνών ανά την επαρχία σε μια περίοδο που η διαφήμιση που προκύπτει από την ίδια την αγορά φθίνει μέρα με την μέρα λόγω της οικονομικής κρίσης.

Αν θα υπάρχει κάποιο σχετικό πολιτικό «αντίτιμο» ή χωρίς είναι κάτι που θα φανεί στην πράξη. Η ελεύθερη έκφραση πάντως είναι δεδομένο ότι δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη από την κρατική επίβλεψη. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ως αυτοφυές ένστικτο των ελεύθερων ανθρώπων που επιθυμούν να καταγράφουν με κάθε τρόπο της γνώμης και να την μεταδίδουν στους γύρω τους κι αυτό κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να το ελέγξει.

Με άποψη μέχρι τέλους, όπως λέμε κι εδώ στο LastPoint.gr…